Podobno mieszkańców Grenlandii dziennikarze pytają wyłącznie o zmiany klimatyczne i czy chcą stamtąd wyjechać. Ale nikogo nie obchodzi, jak naprawdę tam się żyje. Polska reporterka ma inne podejście – ją interesuje, jak się im żyje, bo przez wiele miesięcy żyła tam razem z nimi…
W swoich książkach Ilona Wiśniewska stara się przedstawiać najdalej na północ wysunięte siedliska ludzkie. Jej reportaże są wyrazem fascynacji i próbą zrozumienia mieszkańców tych mroźnych sfer, ich kultury, sposobów życia i przeżywania otaczającego świata. „Migot” to już jej czwarty „arktyczny” reportaż. Tym razem zabiera nas do Qaanaaq i Siorapaluk, najbardziej na północ wysuniętych osadach Grenlandii.
W nominowanym do Nagrody Nike „Migocie” na plan pierwszy wysuwa się pokora autorki. Nie wpada do tych ludzi na chwilę, z gotowym aparatem pojęciowym w głowie. Przyjeżdża na kilka miesięcy z nadzieję, że przyjmą ją i pozwolą się do siebie zbliżyć. Zaufanie buduje z czasem, angażując się w codzienne zajęcia, wysłuchując opowieści, powstrzymując się od oceniania.
W relacjach Wiśniewskiej jest też oczywiście egzotyka (żeby wspomnieć choćby przysmak, jakim są nadtrawione krewetki znajdywane w brzuchach zabitych morsów), ale absolutnie ten aspekt nie wysuwa się na plan pierwszy. Dzięki temu podejściu dostajemy pełniejszy obraz społeczności, w której zachodzą skomplikowane procesy. Gdzie opoka tradycji kruszy się w wyniku naporu cywilizacji zachodniej i procesów postkolonialnych, ale wciąż docenia się ciszę i spokój jakie może dać egzystencja w tym surowym otoczeniu. Reporterka przekonuje, że ten spokój jest osiągalny również dla człowieka Zachodu.
Poleca Anna Cała
Książek Ilony Wiśniewskiej szukajcie w naszym katalogu KLIK
